Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΑΣΙΝΗ-ΕΥΓΕΝΙΑ ΦΑΚΙΝΟΥ

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Σε αυτό το βιβλίο η Ευγενία Φακίνου εκφράζει την ανησυχία του να σταματήσει κανείς να αγωνίζεται για να πετύχει τα όνειρα του και να βουλιάξει στις φοβίες του. Η περιγραφή στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει "Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, όταν μιλούσαν για τη θάλασσα, έλεγαν: η μεγάλη πράσινη. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έπλεαν τον Νείλο αλλά φοβήθηκαν την ανοιχτή πράσινη πελαγίσια θάλασσα. Δεν τόλμησαν. Δεν έγιναν ποτέ θαλασσοπόροι. Έβαλαν τους Κρήτες να τους κάνουν το εμπόριο και τη ναυτιλία. Η μεγάλη πράσινη είναι η πρόκληση που δεν αποδεχθήκαμε ποτέ. Όλες οι τολμηρές ιδέες που δεν πραγματοποιήσαμε.Όλα τα περιπετειώδη ταξίδια που δεν κάναμε. Όλοι οι έρωτες που ονειρευτήκαμε. Η μεγάλη πράσινη είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα τολμήσουμε." και δεν θα μπορούσε να είναι πιο αντιπροσωπευτική. Έτσι η ''Μεγάλη Πράσινη" μας αφηγείται την ιστορία της Ιωάννας, που βρίσκεται να ζει μια ζωή που δεν της αρέσει κάνοντας τις επιλογές που οι άλλοι περίμεναν από εκείνη. Μια μέρα γυρνώντας από την λαϊκή αγορά συνειδητοποιεί ότι είναι παγιδευμένη σε μια ρουτίνα που την συχαίνεται και δεν την εκφράζει, παρατάει τις τσάντες με τα ψώνια στο πάτωμα και εξαφανίζεται χωρίς να ενημερώσει κανέναν.

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι γεμάτο έμπνευση και νοήματα, τα οποία δεν είναι ούτε κρυμμένα ούτε τονίζονται από την συγγραφέα με διδακτισμό. Μέσα από ωραίες περιγραφές η ηρωίδα παρασέρνει τον αναγνώστη στο ταξίδι της προς αναζήτηση των ονείρων της και παράλληλα τον προβληματίζει καθώς δεν είναι σπάνιο να πράττουμε με γνώμονα τον ρόλο που οι κοινωνία και οι γύρω μας έχουν επιλέξει για εμάς ξεχνώντας να δικά μας όνειρα και βαφτίζοντας εκείνα των άλλων ως δικά μας, ξεχνώντας ότι η ζωή δεν είναι απεριόριστη και ότι πρέπει να την ζούμε όπως μας ευχαριστεί. Αυτά ακριβώς τα νοήματα μας περνά η Φακίνου τόσο αβίαστα παράλληλα με την εξέλιξη της πλοκής. Στο μυθιστόρημα δεν υπάρχει στασιμότητα με την πλοκή να εκτυλίσσεται γρήγορα χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη.

Αγαπημένα σημεία στο βιβλίο

• ''Είχε αφεθεί να σβήσει. Ήταν μια αυτοτιμωρία. Κανείς δεν την πίεσε ποτέ, τουλάχιστον εμφανώς, να κάνει τίποτα στην ζωή της. Εκείνη αποφάσιζε πάντα για την τύχη της. Μόνο που η απόφαση που έπαιρνε ήταν αυτή που περίμεναν οι άλλοι ότι θα έπαιρνε. Δε θέλησε να δυσαρεστήσει τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες. Έπρεπε να είναι πάντα ''καλή'' για να την αγαπούν.''

Λίγα λόγια για την συγγραφέα 

Η Ευγενία Φακίνου γεννήθηκε το 1945 και είναι Ελληνίδα συγγραφέας παιδικών και βιβλίων για ενήλικους. Σπούδασε στην Αθήνα γραφιστική και εργάστηκε για λίγο χρονικό διάστημα πάνω σε αυτό το αντικείμενο σε ένα περιοδικό. Μετέπειτα ασχολήθηκε και με το παιδικό θέατρο. Έγραψε κυρίως μυθιστορήματα με τα θέματα της να είναι εμπνευσμένα από την κοινωνική πραγματικότητα και από τα υπάρχοντα προβλήματα. Το 1982 κυκλοφορεί το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο "Αστραδενή" ενώ ακολουθούν και άλλα 17. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες όπως τα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ρώσικα, τα σέρβικα, τα ολλανδικά, τα ιταλικά και τα ουγγρικά. Η Φακίνου έχει αποσπάσει πολλά βραβεία για τα έργα της. Το 2005 της απονεμήθηκε το Βραβείο Αναγνωστών για το μυθιστόρημα " Η μέθοδος της Ορλεάνης" και το 2008 το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή διηγημάτων "Φιλοδοξίες Κήπου". Πολλά από τα βιβλία της έχουν παιχτεί με επιτυχία στο θέατρο.